درباره ی کتاب اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید:
اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید ابی‌الخیر، کتابی است با موضوع تصوف که ۱۳۰ سال پس از مرگ ابوسعید ابی‌الخیر، توسط یکی از نوادگان او به‌نام محمد بن منور در خراسان نگاشته شد. تألیف کتاب پس از حملهٔ غزان به میهنه انجام گرفته‌است و تاریخ آن را در حدود سال ۵۷۰ هجری قمری دانسته‌اند.محمد بن منور کتاب خود را به سه باب تقسیم کرده‌است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم که به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال‌های میانی زندگی او اختصاص دارد، بسیاری از گفته‌ها و اشعاری را که بر زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده‌است، و باب سوم انتهای حالت شیخ است. این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دورهٔ اوج نثر مصنوع شکل گرفته؛ ولی تنها در مقدمه مصنوع است،و به غیر آن در ردیف نثر مُرسَل قرار دارد.
اين کتاب، در میان آثار منثور ادبيات فارسی، به لحاظ هنرى و ادبى، از جمله شاهکارهاست؛ به‌گونه‌اى كه مى‌توان آن را در كنار «تاريخ بيهقى» و «تذكرة الاولیاء» قرار داد. به نظر استاد كدكنى اگر به فرهنگى كه از لغات و تركيبات این کتاب فراهم آمده است، توجه كنيم، تنوع واژگان زبان مؤلف را با در نظر گرفتن حجم کتاب، در وسيع‌ترين حد ممكن مى‌بينيم و این خود، گواهى است بر میزان بلاغت و هنر انتخاب و احضار كلمات كه یکى از مهم‌ترين معيارها در آفرينش ادبى به شمار مى‌رود.
گذشته از چيرگى او در گزينش واژه‌ها و احاطه وى بر موارد خاص، استفاده از ساختارهاى نحوى، میزان خلاقيت وى در حوزه تصاویر، درخور كمال توجه است؛ بى‌آنكه مانند اغلب معاصران خویش، گرفتار استفاده از استعاره‌هاى زبان شعر شود و يا به افراط در آوردن مجاز و استعاره بپردازد.
در ادبيات فارسی، كتب قصص و حكايات بسيارى وجود دارد، اما در كمتر کتابى مانند«اسرار التوحيد» به فن داستان‌پردازى به معنى دقيق كلمه، توجه شده است. در این کتاب، بسيارى از داستان‌ها، داراى نوعى پى‌رنگ داستانى است و مؤلف در توصيف فضاى داستان و حالات قهرمانان و انتخاب لحن مناسب در گفت‌وگوهاى ايشان، اعجاز مى‌كند.
یکى ديگر از مظاهر هنر نویسندگى مؤلف، قدرتى است كه در ترجمه عبارات عربى از خود نشان داده است كه در عين برخوردارى از دقت، در كمال زيبايى است. یکى از باارزش‌ترين جنبه‌هاى ادبى کتاب، نقل نمونه‌هایى از شعر فارسی دوران نخستين و آغاز شعر درى است كه در نزد مورخان ادبيات و به‌ویژه مورخان شعر عرفانى، مهم‌ترين سند تاريخى به شمار مى‌رود.
بخشی از کتاب اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید:
خانقاه محل زندگی و اجتماع صوفیان است. پیدایش و گسترش مفهوم خانقاه ، در قلمرو کشور های اسلامی امری است که تاریخ معینی برای آن نمی توان یافت . زیرا خانقاه ، به معنی محلی برای آسودن و اعتکاف ، همیشه وجود داشته و عمل گوشه گرفتن از خلق و اعتکاف ، نیز از تاریخ معینی آغاز نمی شود. از اعتکاف در مساجد که در کتب فقهی بابی ویژه ی خویش دارد تا انزوا گرفتن در اماکن دور افتاده کوه ها و شگفت ها همه مصادیق چنین چیزی به حساب می آمده است. اینکه بعضی از قدما و متاخران اساس خانقاه را تقلیدی از دیر های مسیحی و مکان های عبادت راهبان فرض کرده اند احتمالی بیش نیست حتی می توان گفت نوعی افسانه است ، قدر مسلم این است که در قرن چهارم اماکنی برای تجمع صوفیان ، در بسیاری از شهر ها و روستاها وجود داشته …
کتاب اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید را به همراه تخفیف ویژه ی آن خریداری کنید.
