درباره ی کتاب بچه هایمان به ما چه می آموزند؟
همه‌ی انسان‌های بالغ امروز، روزی کودک بوده‌اند و در مسیر رشد خود اتفاقات زیادی را تجربه کرده‌اند. تولد کودک در یک خانواده و تجربه‌ی همزیستی با موجودی ناتوان و وابسته به انسان می‌تواند زندگی او را دستخوش تغییرات زیادی نماید. بچه‌داری یک تجربه‌ی متفاوت است که زندگی والدین را برای همیشه دگرگون می‌کند. آنها به واسطه‌ی تجربیات خود، گمان می‌کنند تنها خودشان می‌توانند به کودکان چیزی بیاموزند در حالی که وقتی انسان نقش والد را می‌پذیرد بی آنکه خود احساس کند در حال آموختن و یادگیری است. کودکان رفتار صادقانه‌ای دارند. آنها مانند یک آینه‌اند که رفتار والدین را بدون اغراق به خودشان نشان می‌دهند. کودکان با بی‌رحمی ناخواسته بخشی از وجود ناخوشایند انسان را به رخ او می‌کشد و به همین علت است که می‌توانند آموزگاران خوبی باشند. پیرو فروچی در کتاب « بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟» پیشنهاد می‌کند هر آنچه تاکنون درباره‌ی حل مشکلات و ارتباط با کودکان آموخته‌اید را فراموش کنید و تنها و تنها از کودکان خود مسیر رشد و تکامل را بیاموزید.
پیر و فروچی در کتاب «بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟» رفتارهای والدین و کودکان را مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. او در این کتاب مخاطب را به دنیای پر از عشق، صداقت، انرژی و معصومیت کودکان می‌برد. در این اثر برخلاف دیگر کتب روانشناسی برای هر واکنش کودکان یک راهکار و دستورالعمل ارائه نمی‌شود. فروچی با نگارش این کتاب قصد داشته پدر مادر بودن را به والدین یادآوری کند و این به معنای آموزش دائمی و اصلاح کودکان نیست. بلکه به معنای لذت بردن از تربیت و رشد کودک به همراه یادگیری از آن‌هاست. بچه‌داری یک راه باارزش برای تغییر و لمس خوشبختی است. فروچی نظریه‌های تربیتی خود را ساده و با زبان طنز بیان کرده است. به همین علت می‌تواند مخاطب را به آسانی با خود همراه می‌کند و حتی برای افرادی که فرزندی ندارند جذاب و آموزنده است. کتاب مملو از شوخی و مثال‌های ملموس در رابطه با واکنش کودکان در برابر حرف‌های والدینشان است.
درباره‌ی پیرو فروچی نویسنده‌ی کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟
پیرو فروچی متولد در سال 1943 در شهر تورین ایتالیا به دنیا آمد. او در سال 1970 از دانشگاه تورنتو فارغ‌التحصیل شد. فروچی فیلسوف و روانشناس حوزه‌ی کودک و نوجوان است. او به واسطه‌ی سال‌ها روان‌درمانی، صحبت و گفتگو با کودکان و والدین آنها تجارب ارزنده‌ای به دست آورده است. او که خود تجربه‌ی بچه‌داری دارد در اثر «بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟» از لذت فرزند پروری و واکنش‌های جالب کودکان گفته است. از دیگر کتابهای این نویسنده می‌توان به «قدرت مهربانی» اشاره کرد.
در بخشی از کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ می‌خوانیم :
در ساحل دریا هستیم. دختربچه سه ساله‌ای قصد دارد با امیلیو دوست شود. امیلیو کمی خجالت می‌کشد ولی بدش هم نمی‌آید. درحالی که نمی‌داند چه باید بکند. تالاپی روی زمین می‌نشیند. دخترک لبخندی می‌زند و بلافاصله عکس‌العمل مشابهی به امیلیو نشان می‌دهد. امیلیو که انگار حالا راحت‌تر شده است از جا بلند می‌شود و دوباره خودش را روی زمین می‌کوبد. دخترک هم دوباره این کار را تکرار می‌کند. انگار می‌خواهد بگوید من عین تو هستم. ما می‌توانیم باهم دوست باشیم. بازهم امیلیو لبخند می‌زند و به بازی‌شان ادامه می‌دهند: یک بار امیلیو خودش را می‌اندازد و یک بار دخترک. با هم هماهنگ‌اند. اما درست وسط بازی‌شان مادر دخترک سر می‌رسد و با دیدن صحنه می‌گوید: «پاشو, باید بریم.» دخترک نگاه غم انگیزی به امیلیو می‌اندازد و با مادرش می‌رود.
چه چیزی باعث می‌شود که آن زن مراسم زیبای دوستی بچه‌ها را خراب کند؟ یک ساعت بعد او و دخترش را می‌بینم که هنوز در ساحل پرسه می‌زنند و اصلاً هم نمی‌خواست جایی برود. شاید دلش نمی‌خواست دخترش آن طوری با کسی دوست شود. شاید برای اینکه دخترهای خوب نباید با غریبه‌ها حرف بزنند. شاید از لخت بودن امیلیو خوشش نیامد. چون دختر خودش مایوی دخترانه خوشگل توری پوشیده بود. هر دلیلی که داشت در آن لحظه حالت رسمی و خشک خودش را به دخترش منتقل کرد که او هم احتمالاً در آینده همان رفتار را خواهد کرد. چه حیف!
کتاب بچه هایمان به ما چه می آموزند را به همراه تخفیف ویژه ی آن خریداری کنید.
