ترجمه و شرح خطبه حضرت زهرا نویسنده محمد تقی خلجی

ترجمه ی خطبه ی حضرت زهرا (س)

عبدالله محض  به روایت خود از پدرانش علیهم السلام نقل کرده است: هنگامی که به فاطمه علیهاالسلام خبر رسید که ابوبکر و عمر بر آن اند تا (مزرعه ی) «فدک» را از اوی بازستانند، (و می دانست که خلیفه هرگز از این تصمیم خود برنخواهد گشت) پوشش خود را بر سر انداخت و ردایی بلند بر تن کرد و در میان گروهی از زنان همدل و هم آهنگ با خویش و نیز زنانی از قوم خویش (بنی هاشم) از خانه بیرون آمد و راهی مسجد شد. (جنان شتابناک و سراسیمه حرکت می کرد که هر سکوت و سکونی را در هم می شکست و گویی زرهی از مهابت و متانت و جلال، پیکرش را پوشانده و هاله ای از عفت و حیا اطرافش را فراگرفته بود). بر دامنه های چادرش گام می نهاد و در حالی که راه رفتن او شباهتی تمام به راه رفتن پیامبر صلی الله علیه و آله داشت، بر ابوبکر- که در میان انبوهی از مهاجران و انصار و دیگران نشسته بود- وارد شد. (گویی فرشته ی وحی این بار، ندای آسمانی «و انذر عشیرتک الافربین» را بر او نازل کرده است و می رود تا در مسجد، قوم خویش را انذار کند).

(با حضور فاطمه علیهاالسلام و همراهانش بین آنان و حاضران در مسجد، پرده ای سفید آویختند و او با متانت و احتشام تمام در پس پرده) نشست و آنگاه، آهی عمیق و جانسوز (از دل ماتم زده ی خویش) برکشید که مسجدیان به گریه افتادند و این ناله با جانهای سرد و خاموش آنان چنان کرد که صدای شیون و فریاد مردم برخاست و مجلس به لرزه درآمد و تعادل خود را از دست داد.

فاطمه علیهاالسلام لختی خاموش ماند تا فوران احساسات و جوشش خشمها و خروش ناله ها فروکش کرد. آنگاه سخن را به ستایش و توصیف خداوند و درود و تحیت پیامبر صلی الله علیه و آله آغاز نمود. (چون نام پاک و دل انگیز پیامبر صلی الله علیه و آله بر زبان رفت) دوباره مردم گریستند. وقتی مجلس آرام گرفت و ذهن و دل مخاطبان آماده ی شنیدن شد، سخن را از سر گرفت و فرمود: حمد و ستایش، خدای را بر نعمتهایی که ارزانی داشت و شکر و سپاس، او را بر اندیشه ی نیکویی که در دل نگاشت و ثنا و تحسین بر آنچه از پیش فرستاد؛ بر نعمتهای فراگیر که (بدون خواست کسی) از چشمه ی لطفش جوشید، و دهش های انبوه و در خور، که بخشید، و بخشش های کامل و بی زوال که در پی می رسد….