توحید مفضل مترجم علی اکبر میرزایی

کتاب توحید مفضل، روایتی از مفضل بن عمر جعفی کوفی از زبان امام صادق(ع) است.

در بخشی از کتاب توحید مفضل ترجمه علی اکبر میرزایی می‌خوانیم:

«ای مفضّل! در وضع مردم نابینا و آشفتگی کارهای ایشان بیندیش. انسان کور جای پای خود را نمی‌داند و پیش روی خود را نمی‌بیند، میان رنگ‌ها و مناظر زشت و زیبا فرق نمی‌نهد، اگر گودالی پیش پایش قرار گیرد، یا دشمنی بر او شمشیر بکشد، متوجه نمی‌شود، هیچ راهی برای انجام کارهایی چون نوشتن و تجارت و رنگ‌رزی ندارد و اگر فراست و تیز هوشی او نباشد، به سنگی که در گوشه‌ای افتاده، بیش نمی‌ماند.
همچنین کسی که شنوایی ندارد، بسیاری از کارهایش آشفته و درهم است، روح سخن گفتن و گفت و گو با دیگران در او نیست، از صداها و آوازهای حزن‌آور و طرب‌انگیز لذّت نمی‌برد و متأثر نمی‌شود، در هم‌صحبتی با مردمان کار را بر آنان مشکل می‌سازد، تا آنجا که از دستش به تنگ می‌آیند و خسته می‌شوند، از مردم و سرگذشت‌شان چیزی نمی‌شنود؛ گویی که نیست، در حالی که هست و به مرده‌ای می‌ماند، در حالی که زنده است. امّا کسی که عقل ندارد، در شمار حیوانات است، بلکه از آنها نادان‌تر و گمراه‌تر است.
آیا نمی‌بینی که اندام انسان، عقل و دیگر چیزهای سودمند به حال او، و نعمت‌هایی که اگر نباشند، خلل‌های بزرگ در کار او پدید می‌آید، همه و همه خلقتی تمام و کامل را دارند و هیچ کاستی‌ای در آنها وجود ندارد؟ این نیست مگر آنکه انسان، با علم و تقدیر آفریده شده است.»

کتاب توحید مفضل را به همراه تخفیف ویژه از ما خریداری کنید.