معرفی کتاب تو زودتر بکش جلد اول
تو زودتر بکُش نوشته رونین برگمن، جلد اول از روایات نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از ۶۰ سال ترورهای موساد، از ترور مبارزین فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته‌ای و موشکی ایران است.
گرچه موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی، در اخبار جامعهٔ ما حضوری هر روزه دارد و با وجود اینکه ده‌ها کتاب و مقاله دربارهٔ این قضایا نوشته شده، هنوز هم جای کار فراوانی در این حوزه به چشم می‌خورد. یکی از ابعادی که خلأ موجود در آن به طور ملموس حس می‌شود، بررسی روایت طرف مقابل است. بررسی روایت صهیونیست‌ها فایده‌های متعددی دارد. حداقل اهمیت آن را می‌توان در این نکته جست که «مقابله» با دشمن، یقینا فرعِ بر «شناخت» دشمن است و شناخت دشمن نیز، هرگز بدون بررسی روایت او کامل نخواهد بود.
این کتاب آخرین اثر تحقیقی برگمن است. کتاب، روایتی ،اسرائیلی، از پیش زمینه ها و روند تشکیل سازمان های اطلاعاتی این رژیم است و در این بین بیش از هر چیز بر ترورهای صورت گرفته از سوی این دستگاه ها تمرکز دارد. برگمن، برای به دست آوردن تصویری از سیر و عملکرد این دستگاه ها، هزاران سند ( که برخی از آنها، محرمانه بوده و به صورت غیر قانونی در اختیار او قرار گرفته ) و تعداد بی شماری کتاب و مقاله را بررسی کرده است. اما اهمیت بیشتر این کتاب، به صدها مصاحبه اختصاصی نویسنده با کسانی برمی گردد که خود به صورت مستقیم در این سازمانها ( یا در وقایع مورد اشاره در کتاب ) حضور داشته اند و رتبه سازمانی یا عملیاتی برخی از آنها نیز در بالاترین سطح بوده و همین، اطلاعات آنها را به معنای دقیق کلمه ،دست اول، کرده است. کتاب ،تو زودتر بکش، به ترجمه وحید خضاب روایت نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از 60 سال ترورهای موساد، از ترور مبارزین فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته ای و موشکی ایران است.
بخشی از کتاب تو زودتر بکُش:
در ۲۶ جولای ۱۹۵۶ [۴ مرداد ۱۳۳۵]، رئیس جمهور مصر جمال عبدالناصر، در اقدامی ضد استعماری، کانال سوئز، آبراه حیاتی ارتباط بین دریای مدیترانه و دریای سرخ، را ملی اعلام کرد. حکومت‌های بریتانیا و فرانسه شدیدا از این اقدام خشمگین شدند، شهروندان این دو کشور سهام‌داران عمدهٔ آن شرکت بسیار سودآوری بودند که ادارهٔ این آبراه را بر عهده داشت. اسرائیل هم به نوبهٔ خود علاقه‌مند بود [با لغو ملی شدن] امکان عبور و مرور مجدد از این کانال را پیدا کند، اما از آن گذشته، این را یک فرصت [عالی] می‌دید تا برای مصر پیام روشن و واضحی ارسال کند: بالاخره ناصر برای اعزام شبه‌نظامی‌های باریکهٔ غزه برای حمله به اسرائیل، هزینهٔ سنگینی خواهد پرداخت و اینکه جاه‌طلبی‌های آشکار او برای ویران کردن کشور [یهودی] با نیروی له‌کننده‌ای مواجه خواهد گردید.
این اشتراک منافع [بین اسرائیل و فرانسه و انگلیس] باعث تولد یک ائتلاف مخفیانه بین سه کشور شد. در این بین، مدیرکل جوان و پرانرژی وزارت دفاع اسرائیل، شیمون پرز، نقش عمده را در طراحی یک نقشهٔ بلندپروازانهٔ جنگی [برای حمله به مصر] بر عهده داشت.
[طبق این نقشه] قرار بود اسرائیل به شبه‌جزیرهٔ سینا یورش ببرد و به این ترتیب بهانه‌ای در اختیار بریتانیایی‌ها قرار دهد -به این عنوان که کانال سوئز [و حمل و نقل دریایی در آن] در معرض تهدید قرار گرفته است- که آنها هم [به این منطقه] حمله کنند.
فرانسه هم قول داد که در برابر حملات نیروی هوایی مصر، اسرائیل را به یک پوشش [نظامی] هوایی مجهز کند.
مدت کوتاهی پیش از روز عملیات، امان خبردار شد که یک هیئت نمایندگی مصری، از جمله رئیس قدرتمند ستاد مشترک ارتش مصر سپهبد عبدالحکیم عامر و بسیاری دیگر از مقامات رده‌بالای [نظامی] مصری، با یک هواپیما از قاهره راهی دمشق شده‌اند.
فرصت [طلایی]، حالا داشت خودنمایی می‌کرد. اسرائیل می‌توانست با یک حملهٔ دقیق هوایی، تقریبا کل فرماندهان نظامی مصر را نابود کند. نیروی هوایی، تمرین‌های متمرکزی را برای رهگیری شبانه آغاز کرد. این عملیات سختی بود و تمام توانمندی‌های تکنولوژیک که در آن زمان در اختیار وجود داشت، برای آن به میدان آمد. بن‌گوریون و دایان تصمیم گرفتند اسرائیل هرآنچه در توان دارد را به کار گیرد تا دخالتش [در این حملهٔ هوایی] پنهان باقی بماند و مسئله اینطور جلوه کند که هواپیما به دلیل نقص فنی سقوط کرده است. برای این عملیات، اسم رمزیِ «عملیات خروس» انتخاب شد.
کتاب تو زودتر بکش اثر رونین برگمن را به همراه تخفیف ویژه ی آن خریداری کنید.
امتیاز ما
برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]
