درباره ی کتاب حضرات ارمیا دانیال عزیر و یونس:
اِرمیا فرزند حلقیّا (به عبری: יִרְמְיָה) (متولد ۶۵۵ پیش از میلاد، درگذشته ۵۸۶ پیش از میلاد)، یکی از پیامبران قوم یهود و مولف کتاب‌های ارمیا، اول و دوم پادشاهان و مراثی ارمیا است (با همکاری کاتب و شاگردش باروخ بن).
از دیدگاه یهودیت، ارمیا دومین پیامبر بزرگ تاریخ بشریت، و کتاب ارمیا توضیح دهندهٔ احکام شریعت دین یهود است.
مسیحیان نیز ارمیا را یکی از پیامبران می‌دانند. هنگامی که بخت نصر اورشلیم را در ۵۸۶ پیش از میلاد فتح کرد، دستور داد ارمیا را آزاد سازند و با وی به نیکی رفتار کنند.
معنای تحت‌اللفظی ارمیا «گرامی داشته شده از سوی خداوند» است.
دانیال (عبری و آرامی: Dāniyyēl، به معنای «خدا قاضی من است»، یونانی: Δανιήλ, Daniḗl) قهرمان کتاب دانیال است. بنا به روایت‌ها او یکی از اشراف‌زادگان یهودی اورشلیم بود که در جوانی توسط شاه بابل نبوکدنصر دوم به اسارت گرفته و به بابل برده شد. دانیال تا زمان فتح بابل توسط فاتح ایرانی کوروش دوم به نبوکدنصر و جانشینش خدمت کرد و در این مدت به خدای اسرائیل وفادار ماند.تاریخ‌نگاران معاصر در مجموع بر این نظر هستند که دانیال یک شخصیت جعلی است و کتاب او در زمان آنتیوخوس چهارم پادشاه سلوکی ساخته شده‌است.
علامه طباطبایی بدون اشاره به نام دانیال، حمله کورش به بابل را عامل نجات یهودیان، بازگشت آنان به بیت المقدس و رونق گرفتن دوباره آئین آنان معرفی می‌کند. به گفته علامه طباطبایی، زمان وقوع این حوادث «چهارصد و پنجاه قبل از میلاد بوده است.»
عزیر (به عربی: عُزَیر) شخصیتی است که در قرآن، در آیه ۳۰ سوره توبه ذکر شده است، که بیان می‌شود او توسط یهودیان به عنوان «پسرِ خدا» مورد تقدیس قرار گرفته است. عزیر در غالب اوقات با عزرا در کتاب مقدس همسان دانسته می‌شود. تاریخ‌دانان امروزی این ارجاع را ارجاعی «توضیح‌ناپذیر یا سردرگم‌کننده»وصف می‌کنند، از آن جا که چنین دیدگاه‌هایی در منابع یهودی یافت نشده است. محققان اسلامی ارجاع قرآنی را به طُرُق گوناگونی تفسیر کرده اند، و برخی توجیه می‌آورند که این ارجاع به گروه بخصوصی از یهودیان اشاره دارد.
عُزِیر (به معنی «یاری») نام یکی از شخصیت‌هایی است که در قرآن نامش ذکر شده‌است. قرآن صراحتاً او را یک پیامبر ندانسته‌است، ولی بسیاری از مفسران بر اساس احادیث، او را یکی از پیامبران می‌دانند. قرآن بیان می‌دارد که گروهی از یهود عُزیر را پسر خدا دانسته و کافر شدند. برخی مفسرین معتقدند این گروه از یهود که عزیر را پسر خدا می‌دانسته‌اند در یمن سکونت داشته‌اند.
یونس مطابق روایت تنخ، پیامبری از پادشاهی شمالی اسرائیل بود که در حدود قرن ۸ قبل از میلاد زیست. او شخصیت اصلی کتاب یونس است که در آن یهوه از او می‌خواهد به نینوا سفر کند و به ساکنان آن از غضب قریب‌الوقوع الهی هشدار دهد اما یونس سوار بر کشتی راهی ترشیش می‌شود. او و کشتی در راه گرفتار طوفان می‌شوند و یونس از خدمه کشتی می‌خواهد او را به دریا افکنند. یک ماهی غول‌پیکر او را می‌بلعد. سه روز بعد، پس از موافقت یونس برای رفتن به نینوا، ماهی او را در ساحل بالا می‌آورد. یونس با موفقیت همه ساکنان نینوا را به توبه متقاعد می‌کند و شهر نجات می‌یابد اما چون به نابودی شهر تمایل دارد، بیرون از آن منتظر می‌نشیند تا چنین شود. یهوه گیاهی می‌رویاند تا از یونس در برابر نور خورشید محافظت می‌کند، اما بعداً کرمی می‌فرستد تا آن را پژمرده کند. یونس از گرمای شدید گله می‌کند که در جواب از سوی یهوه ملامت می‌شود.
این کتاب زندگی نامه پیامبران را به همراه تخفیف ویژه ی آنها خریداری کنید.
