خانه ای با عطر ریحان

انتحاری خودش را به یک ساختمان رساند.خودم را داخل ساختمان انداختم.بعد از مدتی گلوله هایم تمام شد. بی سر و صدا از ساختمان خارج شدم تا خشاب اسلحه ام را پُرکنم.بعد از مدت کوتاهی به سمت ساختمان دویدم اما قبل از داخل شدن ،صدای مهیب انفجار گوش هایم را پُر کردو باعث شد بی اختیار به گوشه ای پرتاب شوم.به خودم آمدم.چشم هایم هنوز خوب نمی دید.توی ساختمان رفتم.دیوارهای داخلی تا نیمه خراب شده بود.با دیدن خون های پاشیده شده روی در و دیوار و بدن های پاره پاره شده چند نفر از رزمنده های عراقی، آه از نهادم بلند شد !

وصیتنامه:

 

اینجانب محمدهادی ذوالفقاری وصیت می‌کنم که من را در ایران دفن نکنند، اگر شد ببرند امام رضا(ع) طواف بدهند و برگردانند و در نجف و سامرا و کربلا و کاظمین طواف بدهند و در وادی‌السلام دفن کنند.
دوست دارم نزدیک امام باشد و تمام مستحبات انجام شود. در داخل و دور قبر من سیاهی بزنند و دستمال گریه مشکی و غیره مثل تربت بگذارند.
داخل قبر من مثل حسینیه شود و اگر شد جایی که سرم می‌خورد به سنگ لحد، یک اسم حضرت زهرا(س) بگذارند که اگر سرم خورد به آن سنگ آخ نگویم و بگویم یا زهرا(س)
بالای سر من روضه و سینه‌زنی بگیرند و موقع دفن من پرچم بالای قبرم قرار بگیرد و در زیر پرچم من را دفن کنید. زیاد یاحسین(ع) بگویید و برای من مجلس عزا نگیرید، چون من به چیزی که می‌خواستم رسیدم. برای امام حسین(ع) و حضرت زهرا(س) مجلس بگیرید و گریه کنید.
(من را) رو به قبله صحیح دفن کنید، چون قبله در نجف اختلاف دارد. روی سنگ قبرم اسم من را نزنید و بنویسید که اینجا قبر یک آدم گناه کار است. یعنی العبد الحقیر المذنب و یا مثل این. پیراهن مشکی هم بگذارید داخل قبر.
وصیتم به مردم ایران و در بعضی از قسمت‌ها برای مردم عراق این است که من الان حدود سه سال است که خارج از کشورم زندگی‌ می‌کنم، مشکلات خارج کشور بیشتر از داخل کشور است، قدر کشورمان را بدانند و پست سر ولی فقیه باشند.
با بصیرت باشند چون…

 

کتاب خانه ای با عطر ریحان را به همراه تخفیف ویژه ی آن خریداری کنید.