خانه خراب ها مترجم آرتوش بوداقیان

خانه خراب ها: فطرت و شخصیت واقعی انسان ها را از روی ظاهرشان، اظهارنظرهایشان، رفتار های کلیشه وار اجتماعی شان و… نمی شود شناخت.در بروز ناملایمات و حوادث و موقعیت های خاص شغلی، خانوادگی، اجتماعی و روانشناختی و امثال ذالک است که لایه های پنهان روان و شخصیت انسان ها خود می نمایانند.

اکثریت قریب به اتفاق منتقدین ادبی اروپایی و آمریکایی معتبر و شناخته شده معاصر ویلیام ترور نویسنده شهر ایرلندی را در به کارگیری چنین دستمایه هایی در آثارش در سرتاسر جهان انگلیسی زبان بی بدیل می دانند و معتقدند ترور لایه های درونی پیچیده و زخم خورده انسان ها را با زبانی عامه فهم و با به کارگیری تکنیک های شناخته شده ادبیات روائی در معرض دید خوانندگان قرار می دهد و این مکان را برای آنان فراهم می آورد تا حوزه های خاصی از زندگی آشکار و نهان انسان های به ظاهر عادی را بهتر از آنچه که قبل از مطالعه آثار او درک می کردند درک کنند…

مایکل یادش نبود پدرش از چه زمانی دیگر با آن ها زندگی نمی کرد. تا جایی که یادش بود فقط خودش و مادرش در آن آپارتمان که فضایی گرفته و به هم ریخته داشت زندگی می کردند، هر چند مادرش همواره در تلاش بود تا آپارتمان را مرتب و جمع و جور نگه دارد. پدرش می آمد و او را با خود به خانه اش می برد.

اوایل با یک اتومبیل آبی رنگ می آمد که بعد ها تبدیل شد به سبز و آخرینش هم یک آلفارومئو سفید رنگ بود.برای مایکل شنبه ها بهترین و جالب ترین روز هفته به شمار می رفت.

برخلاف آپارتمان خودشان، خانه پدرش وسیع و با قالی های زیبا مفروش بود.اسم زن پدرش جیلیان بود که در هیچ کاری عجله نمی کرد و همیشه لبخند بر لب داشت و در وقت هم بسیار صرفه جو بود و لبخند شیرینش خیلی با نحوه لباس پوشیدنش هماهنگ بود، صدایی آرام و مطمئن داشت و برای مایکل قابل تصور نبود که جیلیان با صدای تیز یا بلند حرف بزند یا اشک بریزد یا عصبانی شود یا کنترل اعصابش را از دست بدهد یا پر حرفی کند.صدای زن پدرش مثل خودش زیبا و خوش آیند بود.

ویلیام ترِوِر (انگلیسی: William Trevor؛ ۲۴ مهٔ ۱۹۲۸ – ۲۱ نوامبر ۲۰۱۶) رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس، و نویسنده ایرلندی بود که از او به عنوان یکی از قله‌های داستان کوتاه انگلیسی معاصر یاد می‌شد. وی سه بار برندهٔ جایزه ادبی کاستا بوک شد و پنج نوبت به عنوان نامزد جایزه ادبی من بوکر معرفی شد. نام ترور به عنوان یکی از بخت‌های جایزه نوبل ادبیات نیز مطرح بود، اگر چه هیچ‌گاه برنده این جایزه نشد. او در سال ۱۹۹۹ موفق به دریافت جایزه دیوید کوهن شد.