خاکستری در باد

-با من دیوانه میشوی.

-شاید تو با من عاقل بشی.

-اگر همه چیز رو بدتر کنم چی؟ اگه وجود من ، از همه چیز و همه کس دورت کنه چی ؟ اگه از خودتم دورت کنه چی ؟

صدایش لیمویی رنگ است وقتی پخش می شود توی تارو پودم.

-پس بذار از خودم دور بشم . اگه این من رو به تو نزدیک می کنه ، می خوام از همه دور بشم .

****

خب قبلا تجربه ی این یکی را داشت؛ شاید افاقه می کرد. مهران به صورت غرق در اشکش نگاه کرد و دستانی که مقابلش می لرزید. چشمانش پر از معصومیت بود. اصلا کی از این چشم ها دروغ و دغل دیده بود؟

نگاهش عمق بیشتری گرفت.

کوچولوی تخسی که زیادی بی پروا بود.

نفهمید چه شد که خشمش یکباره فروکش کرد.

شاید از سادگی حرفش، شاید نگاهش و شاید خیلی چیزهای دیگر که در آن لحظه برایش معنا نداشت… اما یک چیزی مسلم بود، دوست داشتنی بود! با همه ی شلوغ کاری هایش با همه اشتباهاتش با همه شروشورش، با جیغ و دادش و حتی حرف گوش ندادن هایش..