خرید کتاب دایره المعارف مصور اسرار سیاره ها
درباره ی کتاب
مقدمه
دایره المعارف مصور اسرار سیاره ها : تنوع شگفت انگیز دنیاهایی که در منظومه ی شمسی ما واقع شده اند برای نسل های متمادی الهام بخش نوع بشر بوده است. محله ی خودمانی ما در فضا شامل ستاره ای عظیم که از گداخت هسته ای انرژی می گیرد. دنیاهای بزرگی از گازهای چرخان سیارات کوچکتری که از سنگ و فلز ساخته شده اند.
بیشمار اجسام ریز است در مناطق دورتر منظومه ی شمسی. چهار سیاره ی گازی بزرگ به دور خورشید میگردند. که عبارتند از مشتری زحل اورانوس و نپتون. چهار سیاره ی کوچکتر خاکی در فاصله ی نزدیکتری به خورشید گردش میکنند. که عبارتند از زمین ،زهره مریخ و عطارد.
بین این دو مجموعه ی متفاوت کمربند اصلی سیارکها حضور دارد. دیگر اجسام ریز و یخی عمدتا در ورای محدوده ی سیارات یافت میشوند.در آخرین مرزهای تأثیر گرانشی خورشید، به گردش مداری خود در قالب چند گروه شاخص ادامه می دهند.
تولد منظومه ی شمسی
خورشید از گاز و غبار به وجود آمد و اولین بار در حلقه ای از خرده مواد – بازمانده های تولد خودش شروع به درخشش كرد اندك اندك این مواد از ذرات كوچك به سياركها قمرها و سياره ها تبدیل شدند.
پنج میلیارد سال قبل چیزی به نام منظومه ی شمسی وجود نداشت، کهکشان راه شیری هشت میلیارد ساله بود و درون آن نسلهای متمادی از ستارگان متولد شده و از بین رفته بودند؛ به همین دلیل فضا پر از گاز و غباری بود که ابرهای تیره عظیمی را تشکیل میدادند.
ناگهان در نواحی خارجی کهکشان چیزی تغییر کرد ستاره ای منفجر شد انفجار ابرنواختری و ابر تاریکی را در نزدیکی خود فشرد تا ابر تحت جاذبهی شدید خودش برمبد فروریزش گرانشی در اعماق ابر، توده های چگال تر گاز کم کم به هم پیوستند و هزاران پیش ستاره را شکل دادند.
هر کدام از اینها کوچکتر متراکم تر و داغ تر میشد تا جایی که دمایش به حدی برسد که واکنشهای هسته ای در مرکز آن به راه بیفتد و ستاره ای جدید متولد شود.
بسیاری از این ستاره های نوزاد با قرص های چرخانی از گاز و خرده یخ احاطه شده بودند. در نزدیکی یکی از اینها که خورشید نوپای خودمان بود مواد پیش سیاره ای طی میلیونها سال بعد به دور هم شدند و سیارات منظومه شمسی را پدید آوردند.
زایشگاه منظومه ی شمسی
منظومه ی شمسی جدید که از تابش های خطرناک فضا در امان بود در اعماق توده ای عظیم از مهدود میان ستاره ای به وجود آمد. این توده بیشتر شامل گازهای هیدروژن و هلیوم میشد که از مهبانگ به جامانده بود و خرده های دوده و غبار کیهانی باقی مانده از ستارگان ،مرده آن را لکه دار کرده بودند.
این ابر چنان سرد بود که گازهایی مثل متان، آمونیاک و بخار آب یخ زدند و به شکل ریزذرات غبار در کیلومتر درازا دارد گوشه ی راست تصویر از توده آن شناور شدند. این خرده ذرات میکروسکوپی که دور خورشید جوان میچرخیدند، بذرهایی بودند که بعدا سیارات از آنها رشد کردند.
منظومه ی شمسی ما
برای قرن ها مردم فکر میکردند زمین مرکز کائنات است . اجرام آسمانی دور ما می.چرخند با مردود شدن این مدل راه برای انقلابی در علم هموار شد.
بزرگترین دستاورد بشر در شناخت منظومه ی شمسی درک این ایده بود که زمین به دور خورشید میگردد. برعکس مدل خورشید مرکزی منظومه ی شمسی به سختی مورد قبول قرار میگرفت.
این مسئله دلایل متعددی داشت. درک شهودی ما میگوید که خورشید در آسمان حرکت میکند. در حالی که اگر خورشید ثابت باشد آن وقت چاره ای نیست جز آن که بپذیریم زمین به ظاهر ثابت و صلب بایستی در حال حرکت به دور خورشید و گردش به دور خودش .
باشد علاوه براین مدل زمین مرکزی یونان باستان به خوبی میتوانست حرکت اجرام آسمانی را پیش بینی کند و همین پشتیبان خوبی برای این ایدهی نادرست بود در نهایت هم وقتی مشخص شد که مدل خورشید مرکزی به مراتب دقیق تر است با مخالفت قرائت غالبی از متون مذهبی روبه رو شد که زمین را مرکز آفرینش می دانست.
فهرست کتاب دایره المعارف اسرار سیاره ها
- خانواده ی خورشید
- ستاره ی ما
- جهان های سنگی
- غول های گازی
- سر حدات بیرونی
- ارجاعات