دیوان ناصر خسرو قبادیانی چرم کد 6204

جلد کتاب جنس چرم / سخت با نقوش برجسته و لیزری می باشد.

این دیوان دارای قاب کشویی از جنس جلد کتاب می باشد.

این دیوان در سایز پالتویی موجود می باشدو رنگ آن قهوه ای است.

نشر منتشر کننده ی این دیوان حافظ نفیس و زیبا انتشارات پیام عدالت می باشد.

جنس کاغذهای کتاب تحریر و اجرای آن توسط مهدی فیروزخانی صورت گرفته است.

ناصر خسرو در زمینه شعر نیز از شاعران برجسته ایران است که تسلط او بر علوم مختلف در اشعار او نمایان است. ناصر خسرو قبادیانی، مانند حافظ و رودکی کل قرآن را حفظ بود و در آثارش، از آیات قرآن برای اثبات عقایدش استفاده کرده‌است. ناصر خسرو در سال‌های پایانی فرمان روایی سلطان محمود غزنوی در دیوان او مشغول به کار شد و این کار را تا ۴۳ سالگی در دربار سلطان مسعود غزنوی و دربار ابوسلیمان جغری بیک داوود بن میکائیل ادامه داد. ناصر خسرو طی هفت سال سفر از شهرها و کشورهای مختلف دیدن کرد و گزارش آن را در سفرنامه ای نوشت. اواخر قرن پنج و آغاز قرن ششم هنوز شعر فارسی تحت تأثیر سبک دوره اول غزنوی قرار داشت و حتی گاه شاعران می‌کوشیدند سبک سامانیان را احیاء کنند؛ از جمله کسانی که دنباله این سبک سامانیان را در این عهد گرفت، ناصرخسرو است که قصایدش یادآور شاعران اواخر قرن چهارم است. ناصر خسرو اشعار خود را به دو زبان عربی و فارسی سروده است. بسیاری از اصطلاحات حکمی و دینی را در اشعار خود آورده و از موضوعات و مفاهیم علمی برای تفهیم مقاصد خود بهره برده است. او با مهارتی خاص مشکل‌ترین مسائل فلسفی را به زبان شعری و در نهایت راحتی و آسانی بیان کرده و از بحث فلسفی خود به آرامی نتیجه گرفته است. اشعار او با استواری بیان به دور از کنایه و ایهام، آمیخته شده با مسائل مختلف عقلی و نقلی است که همین امر کمی هضم اشعار او را مشکل کرده است. در کل دیوان او اثری از غزل نیست؛ چراکه او غزل‌سرا نیست؛ بنابراین دیوان او از مضامین لطیف عاشقانه و بیان انفعالات نفس انسانی بی‌بهره است. دشتی سبک شعر ناصرخسرو را معیار پارسی دری می‌داند و دراین‌باره می‌گوید: «دیوان ناصرخسرو یکی از موثق‌ترین مستندات زبان دری است؛ چه از حیث واژه‌هایی که به کار برده، چه از نظر کیفیت تلفیق و چه از جهت آوردن تعبیرات خاص و مصطلحات لغوی. او نه مقید به فارسی سره و نه پایبند واژه‌های عربی است، بلکه قصد او بیان ما فی الضمیر است و به نظر می‌رسد زبان معمول و متداول محیط زندگانی را به کار انداخته است».