درباره ی کتاب دیوان پروین اعتصامی:
پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ خورشیدی در شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی (اعتصام الملک) از رجال نامی و نویسندگان و مترجمان مشهور اواخر دورهٔ قاجار بود. در کودکی با خانواده به تهران آمد.
پایاننامه خود را از مدرسه ی آمریکایی تهران گرفت و در همانجا تدریس را شروع کرد. پیوند زناشویی وی با پسر عمویش بیش از دو و نیم ماه دوام نداشت. وی پس از جدایی از همسر، مدتی کتابدار کتابخانهٔ دانشسرای عالی بود. دیوان اشعار وی بالغ بر ۲۵۰۰ بیت است. وی در فروردین ۱۳۲۰ شمسی به علت ابتلا به حصبه درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.
چیزی که باعث شد حال پروین اعتصامی را با این نام و نشان بشناسیم، چاپ دیوان اوست که در سال 1314 به همت پدرش انجام شد. چاپ اول دیوان که آراسته به دیباچه شاعر و استاد سخنشناس، ملکالشعرای بهار است و تحقیق او در تعیین ارزش ادبی و ویژگیهای سخن سخنگوی بزرگ، شامل یکصد و پنجاه قصیده و مثنوی در زمان شاعر و با قطعهای در مقدمه از خود او تنظیم شده است .
دوره پروین اعتصامی زمانی است که برای جنس زن به علت حاکمیت نظام مردسالارانه، امکان تحصیل و پرورش چنانکه باید و شاید فراهم نبود و زنان نتوانستند آنچنانکه درخور قابلیتهای نهفتهشان است، پیشرفت کنند.
سبک این دیوان اشعار
سبک عمده ی دیوان پروین اعتصامی به شیوه ی مناظره بوده است. این شاعر در زمان خود رویدادهای بسیاری تجربه کرده است. به همین دلیل خمیر مایه ی اشعار او شعرهای نقادانه، اشعار سیاسی و مضامین اجتماعی بسیاری است.