سرباز کوچک امام

هرچه فکر کردم یادم نیامد آخرین باری که یک غذای درست‌وحسابی خورده‌ام، کی بوده است. از نان و ماستی که شب مرحلهٔ دوم عملیات خورده بودیم هم حدود دوسه شب می‌گذشت. مطمئن بودم که وضعیت بچه‌ها هم بهتر از من نبوده است. ساندویچ را به‌زور بین هفت‌هشت نفری که نزدیکم بودند تقسیم کردم. نمی‌گرفتند. می‌گفتند: «خودت بخور.» به‌زور بهشان دادم. خودم هم یک لقمهٔ کوچک در دهانم گذاشتم. کف سالن دراز کشیدم. زمین سیمانی و سرد بود.