کوری ترجمه زهره افتخاری

ژوزه ساراماگو در کتاب کوری چه چیزی را نشان می دهد : 

ساراماگو در کوری ، تعهد و باور عمیق خود را به عدالت اجتماعی، احترام به خرد و عقل سلیم همراه با تزکیه روح و جسم که تنها راه ضمانت پیدار ماندن هر جامعه‌ای است، به ارمغان آورده است. کوری در سال 1995 منتشر و ساراماگو به خاطرش برنده جایزه نوبل سال 1998 شد. او درباره‌‌ی این رمان می‌گوید: «این کوری واقعی نیست، تمثیلی است. کورشدن عقل و فهم انسان است. ما انسان‌ها عقل داریم و عاقلانه رفتار نمی‌کنیم…»
همچنین ساراماگو کلام پیچیده و چندپهلویش را در دهان تک تک شخصیت های کتاب و مخصوصا در پایان، در دهان زن دکتر گذاشته است: «چرا ما کور شدیم، نمیدانم. شاید روزی بفهمیم. می‌خواهی عقیده مرا بدانی؟ بله، بگو، فکر نمی‌کنم ما کور شدیم. فکر می‌کنم ما کور هستیم. کور، اما بینا. کورهایی که می‌توانند ببینند، اما نمی‌بینند»

دیگر کتب رمان…

بخشی از کتاب کوری :

همین که چراغ راهنمایی زرد شد، دو اتومبیل که جلوتر از بقیه ی اتومبیل ها بودند بر سرعت خود افزودند تا از تقاطع عبور کنند. بعد از آنکه چراغ قرمز شد، چراغ مخصوص عابران، سبز شد. عده ای از مردم که جلوی خط کشی منتظر ایستاده بودند از روی خط کشی سفید آسفالت سیاه عبور کردند و به آن طرف خیابان رفتند. راننده هایی که عجله داشتند کلاچ را زیر پا فشار می دادند و ماشین ها مثل اسب های وحشی که منتظر ضربه شلاق باشند، جلو و عقب می رفتند. عابران پیاده از عرض خیابان رد شده بودند؛ اما چراغ هنوز قرمز بود. بعضی ها معتقد بودند اگر این چند ثانیه تأخیر در سبز شدن چراغ را در هزاران چراغ راهنمایی موجود در شهر ضرب می کردی، به یکی از عوامل راه بندان پی می بردی.
سرانجام چراغ سبز شد و ماشین ها با سرعت راه افتادند؛ ولی خیلی زود آشکار شد که همه آنها سریع و چابک نیستند. یکی از ماشین هایی که در خط اول ایستاده بود، از جای خود تکان نمی خورد؛ انگار دچار مشکل شده بود، شاید پدال گاز در رفته بود، دنده جا نمی رفت، ترمز قفل کرده بود، برق ماشین دچار اشکال شده، یا خیلی ساده، بنزین تمام کرده بود.

بخشی دیگر از کتاب کوری :

از دیدگاه روانشناسانه، سرازیر شدن آن همه آدم کور به ساختمان تیمارستان قدیمی، مزیت هایی هم داشت. امکان آن وجود داشت که آدم های کور بتوانند با هم روابط ماندگارتری برقرار کنند و دوستی های خود را از نو احیا کنند. دیگر کسی منتظر رسیدن زندانیان جدید و احتمال جابه جایی نبود.

مزیت دیگر هجوم این آدم ها آن بود که مسئولان حکومتی و نظامی فهمیدند اگر تا آن موقع توانسته بودند برای بیست سی نفر زندانی غذای نصفه و نیمه ای دست و پا کنند که با اشتباه ها و دیر و زود شدن غذاها نیز همراه می شد، حالا باید برای سیر کردن دویست و چهل نفر، با سلیقه ها، خلق و خو و پایگاه های اجتماعی گوناگون، اقدامی اساسی بکنند؛ البته علاوه بر این دویست و چهل نفر، دست کم بیست زندانی هم بودند که هنوز نتوانسته بودند تختی برای خودشان پیدا کنند و روی زمین می خوابیدند. باری، ترس از بروز شورش و اغتشاش، باعث شد تا مسئولان به خود آمده و دستور دادند که غذا به اندازه کافی و در رأس زمان های مشخص برای بازداشت شده ها آورده شود.
با وجود آن که تقریبا هر کس برای خودش تخت و جایی پیدا کرده بود؛ ولی زن و شوهرهایی بودند که از هم جدا افتاده بودند و …

ژوزه ساراماگو نویسنده ی کتاب کوری :

نویسنده ی کتاب کوری ، ژوزه ساراماگو در سال 1922 و در روستایی در شهر لیسبون پرتغال متولد شد . خانواده ساراماگو در ابتدا کشاورز بودند اما به دلیل درآمد کم تصمیم به مهاجرت گرفتند و در شهر جدید پدر ساراماگو پلیس شد. ژوزه کودکی آرام و منظم بود که در مدرسه توسط مدیران و مربیانش تحسین می‌شد. اما با ورود او به دبیرستان اوضاع مالی خانواده‌اش چندان به هم ریخت که مجبور شد به مدرسه فنی برود و با قصد مکانیک شدن در آنجا کار کند.
بعد از فراغت از تحصیل به مدت 2 سال به عنوان مکانیک مشغول به کار شد و در همان سال‌ها نیز ازدواج کرد. همزمان با با تولد اولین فرزندش او اولین کتابش را نیز با نام پنجره منتشر کرد. دومین اثر مهم ژوزه ساراماگو کتاب شعر «اشعار محتمل» بود که در 44 سالگی چاپ کرد. این کتاب را می‌توان نقطه‌ی عطفی در بازگشت ساراماگو به دنیای نویسندگی دانست و…

کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو را به همراه تخفیف ویژه از ما خریداری کنید.