درباره ی کتاب ملاصدرا فیلسوف و متفکر بزرگ ایرانی نوشته ی هانری کوربن :
صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی معروف به مُلاصَدرا و صدرالمتألهین متأله و فیلسوف شیعه ایرانی و یکی از بزرگترین فیلسوفان و روحانیان جهان اسلام در سده یازدهم هجری قمری و بنیانگذار حکمت متعالیه است.ظهور ملاصدرا در حوالی پایان هزاره – اول پس از پیدایش اسلام به وقوع پیوست، و لذا، کارهای او را میتوان نمایش دهنده – نوعی تلفیق از هزار سال تفکر و اندیشه – اسلامی پیش از زمان او به حساب آورد.
این کتاب مستندی در مورد ملاصدرا فیلسوف و متفکر بزرگ قرن دهم هجری قمری است. کتاب اثری مستند است که توسط گروهی از خاور شناسان گردآوری شده است.این اثر توسط ذبیح الله منصوری به فارسی برگردانده شده است. شایان ذکر است که اقتباسی که وی در ترجمه خود به کار برده است، مورد اعتراض مولفین قرار گرفته است.
درباره نویسنده هانری کوربن:
هانری کُربَن (زادهٔ ۱۴ آوریل ۱۹۰۳ – درگذشتهٔ ۷ ژوئیهٔ ۱۹۷۸) فیلسوف، ایرانشناس، اسلامشناس، و شیعهشناس فرانسوی بودهاست. او بخشی از عمر خود را در ایران و خاورمیانه سپری کرد. هانری کُربَن، نخستین برگردان آثار مارتین هایدگر به زبان فرانسه و همچنین معرفیکنندهٔ فلسفهٔ اشراق سهروردی و حکمت متعالیهٔ ملاصدرا به اروپاییان بودهاست. وی صاحب مکتبی در تاریخ فلسفهٔ اسلامی است و معتقد است فلسفه اسلامی معادل فلسفه عربی نیست و با مرگ ابن رشد پایان نیافتهاست.
بلکه سنتی زنده و پویا است که در شرق جهان اسلام، بهویژه حوزه فرهنگی ایران، تداوم یافته و با بهرهگیری از احادیث امامان شیعه و امتزاج با فلسفهٔ ایران باستان و عرفان نظری به اوج رسیدهاست. هانری کُربَن همچنین از پایهگذاران فلسفه تطبیقی است که به نقاد فلسفهٔ مدرن غرب بر پایه سنت فلسفهٔ اسلامی میپردازد. کُربَن گرچه هنگام تولد پروتستان بود، با سنت کاتولیک پرورش یافت. او در ۱۹۲۸ از طریق مدیر بخش مطالعات اسلامیِ دانشگاه سوربن با نوشتههای سهروردی آشنا شد. سالها بعد کُربَن اظهار داشت که آشنایی او با سهروردی، تکلیف سرنوشت معنوی او را برای عبور از این جهان مشخص کرد.
قسمتی از کتاب ملاصدرا (فیلسوف و متفکر بزرگ ایرانی):
شاید در بین دانشمندان ایران در عهد صفویه در دوره زندیه و قاجاریه تا همین اواخر البته به استثنای چند تن از دانشمندان معاصر ایران کسی نباشد که به اندازه ملاصدرا، دانشمندان مغرب یعنی کشورهای غربی اسلام را بشناسد. ملاصدرا دانشمندان مغرب اسلامی را خوب میشناخت در صورتی که اکثر آنها سنی بودند.
یادداشتهایی که طلاب از جلسات درس ملاصدرا در کهک برداشتهاند. ثابت میکند که اطلاعات آن مرد در خصوص دانشمندان اسلام، بسیط بوده. و چیزهایی که وی در جلسات درس راجع به دانشمندان مذکور میگفت.